Manevi huzurun tavan yaptığı, küslerin barıştığı, sofraların dolup taştığı Ramazan ayındayız…

Muhtemelen bundan birkaç sene önce olsa bu yazıya yukardaki cümle ile başlardım. Şimdi ise neresinden, hangi cümleyle başlayacağımı bir türlü kestiremedim. Malum 11 ayın sultanı Ramazan ayı geldi ama bu sene bir farklı geldi. İnsanlar manevi huzuru hiçbir alanda bulamadıkları için ramazan ayında da bulup bulamayacakları konusunda pek bir şüphedeler.

Ramazan ayı geliyor diye yapılan mutfak alışverişleri, mutfakta eksik olmasın diye yapılan Pazar alışverişleri hepsi insanların huzurunu kaçırmaya yetiyor. Esnafın suratı asık, vatandaşın suratı yerlerde, pidecilerin önünde eski devasa kuyruklar yok. Hatta et bulamayanlara yemeleri tavsiye edilen ot var ya, o ot bile el yakıyor. Marul 20 lira! Evet evet hani şu ‘’bir çorba bir salata olsun yeter’’ dediğimiz salatanın baş malzemesi marul var ya, hani tabiri caizse o ot 20 lira! Fakirin fukaranın, düşük maaşla çoluk çocuk ev geçindirmeye çalışan vatandaşın ‘’olmadı domates peynir yeriz’’ dediği peynir 50 lira, domatesin kilosu ise 28 lira!

İnsanlar alışverişe çıktıklarında her gün değişen fiyat etiketleri karşısında şaşkın, ellerini uzattıkları birçok şeyi almadan bırakmanın üzüntüsü, çoluk çocuklarına bir iftar sofrası, bir sahur sofrası kuramamalarının ezikliği karşısında öfkeli!

Bizi kıskanan Avrupa vardı ya, hani sebzeyi meyveyi taneyle alıyorlar diye dalga geçtiğimiz, şimdi fikrimiz değişti en azından alabiliyorlar diyoruz. Zannedersem şu an Avrupa tek sebepten dolayı bizi kıskanıyor, başka ülkelere yaptığımız yardımlar! Eline bir yemeklik erzak alamadan eve gelen babanın televizyon haberlerini açtığında duyduğu bir haber en az tavan yapmış enflasyon, durmadan değişen gıda fiyatları, günlük yükselişte olan petrol fiyatları ve 316 lira olan mutfak tüpünün yarattığı şaşkınlığı yaratıyor. Hangi haber mi? ‘’TÜRKİYE DÜNYADA EN ÇOK YARDIM YAPAN ÜLKELERİN İLK SIRASINDA YER ALDI’’

Vatandaş enflasyonla mücadele edemeyip altında ezilirken, kışın bitmesine rağmen evine henüz bir kilo portakal, elma alamayan onca vatandaş varken, ülkede yaşayan Türk vatandaşları olarak her geçen gün alım gücümüz düşüp, fakirleşirken, Devletimize destek olabilmek adına sesimizi çıkartmazken duyduğumuz bu haber hepimizin yüreğinde derin bir sızıya neden oldu. Ülke topraklarında misafirdir diye beslediğimiz yabancı uyruklu vatandaşların sadece Suriyeli sayısını Milli Savunma Bakanımız Hulusi Akar ‘’ Ülkemiz 9 milyon Suriyelinin insanı ihtiyaçlarını karşılamaktadır’’ sözleriyle açıklarken, Bakan Soylu ise mülteci sayısını şu şekilde açıkladı ‘’ Ülkede 5 milyon 300 bin yabancı var. Bunun 4 milyonu sığınmacı, 3,7 milyonu Suriyeli kardeşimiz. 300 bini çeşitli uyruklardan kendi bölgelerinde, bu tip bir çatışma olduğu için buraya gelmiş insanlar. 1 milyon 300 bini de ikametli çalışıyor.’’ Ülke topraklarında, ülke ekonomisinden ayrılan bütçe ile beslenenler bunlar, bunların haricinde başka ülkelere Dünyada birinci sıraya oturacak kadar yardım yapıyoruz.

Tarım ve hayvancılık ülkesi olarak nam salıp Rusya ve Ukrayna’dan bizi bu ülkelerle bir sorun yaşamamız halinde zora sokacak kadar buğday alıyoruz.

Valla haberlere bakıyorum ‘’şahlanıyoruz’’ mutfağa bakıyorum ‘’ aldanıyoruz’’. Anlayacağınız, bir taraftan yardım yapıp bir taraftan batıyoruz!

Derya ÖZABA

Komşu Köyün Delisi